Hallo vrienden en lezers, ik had mijn verhaal al op mijn Facebook pagina geplaatst maar ik plaatst het nu ook hier op mijn eigen website. Deze brief is uit mijn hart geschreven na de schitterende loop op de Alpe d'Huez, er zullen best wat fouten in zitten maar wou het graag op papier zetten op dat moment

Dit verhaal is ook over genomen door diverse kranten en ook dat deed mij heel erg goed.

M.v.g. Dirk

 

"Alpe d’HuZes"  2016 mijn verhaal.

Zal mij eerste even voorstellen, mijn naam is Dirk Kamminga 53 jaar uit Winschoten en weeg 105 kilogram. En volgens de medische keuring was ik een gezonde Nederlandse jonge man met iets overgewicht. Afgelopen week (dit was de eerste week van juni 2016) ben ik met mijn broer, en goede vriend en mijn vriendin Mirjam naar de berg Alpe d’Huez in Frankrijk geweest om daar samen met het KWF en een kleine 5000 anderen om deze berg te bedwingen. Mijn broer ging hem hardlopend doen en ik ging hem proberen te wandelen.

 

Alpe d’Huez de Nederlandse berg met een lengte van bijna 15 kilometer en 21 bochten en dat met een gemiddelde van 8 procent stijging. Jaarlijks organiseert het KWF de loop met de tekst “Opgeven is geen optie” zelf heb ik mijn vader verloren aan kanker en af gelopen oktober 2015 mijn dierbare zus die heel dicht bij mij stond. Haar man Roelof heeft de strijd wel gewonnen en dat gun je zoveel mensen en daarom moeten we samen proberen om de strijdt tegen kanker door te zetten, zelf viel ik op dat moment in een heel diep gat en je ziet het leven aan je voorbij gaan, de zin is weg je eet ongezond en ga zo maar door.

 

Toen belde mijn broer en hij vertelde mij “ik ga de Alpe d’Huez doen en ga je mee“ ik dacht de Alpe d’Huez wat mag dat zijn en ben eens gaan zoeken op YouTube en zag daar diverse filmpjes staan en de verhalen die je dan hoort niet normaal, er zijn dus meer mensen die ook niet uit het dal kunnen komen naar een verlies van een dierbare. Na het bekijken van de filmpjes kon ik het zelf ook niet meer droog houden en had toen ook besloten om deze berg te bedwingen ik ga dit doen voor mijn vader en mijn zus.

 

Binnen een week had ik mij aangemeld en begon volle moed met het wandelen in de regio om mijn conditie omhoog te krijgen, tevens had ik mij aangemeld bij de sportschool om daar extra training doen op de loopband die omhoog gezet kon worden. Ik kreeg er weer zin in ik had een doel in mijn leven, oké het duurde nog wel een half jaar maar je had weer een doel iets waar je 100 procent achter kon staan iets wat je kon delen en dat je steun kreeg van mensen, ja het voelde erg goed dit besluit.

 

Als je ingeschreven bent ga je ook proberen om geld bij elkaar te krijgen voor het KWF zelf heb ik heb een leuke sleutelhanger gemaakt met de hanger “Never give up”en die verkocht ik weer via sociaal media , ook had ik flyers zelf gemaakt in een oplage van 5000 stuks met mijn verhaal en de kosten daarvan werden gesponsord door een juwelier Kempkes en de auto handelaar Daniel Arends ook beide uit Winschoten. De flyers werden ook nog eens kosteloos bezorgd door Santibri / Axender uit Veendam. Dit geef je weer een gevoel dat je er weer bij hoort en waar je het voor doet.

 

De weken en maanden gingen voorbij en ik wandelde soms 5 kilometer en soms ook wel eens van Winschoten naar Bunde in Duitsland (dik 20 km) waar mijn vriendin mij weer ophaalde en konden we gelijk boodschappen doen, twee vliegen in een klap zeg maar. Dit alles met een doel “de berg Alpe d’HuZes te bedwingen” En toen was het zover onze sport kleding was binnen gekomen, die je krijgt van het KWF met daar de sponsoren die je binnen heb gehaald super omdat te zien want je eigen naam staat op shirt.

 

Zondag morgen 29 Mei 2016 midden in de nacht vertrokken wij naar mij broer Fred in Zuidlaren en toen door gereden naar Best waar een bus klaar stond van Holiday Travel die was weer geregeld via een andere team met de naam "Alpe Du Best" die ook ging lopen op de berg en deze bus werd aangeboden via sociaal media op de Alpe d’HuZes site (Facebook) je kon voor € 70,00 per persoon met hun meerijden (retour) super geregeld allemaal. De reis ging als een warme mes door een pakje boter, we gleden overal zonder problemen door België, Luxemburg en Frankrijk.

 

In de late namiddag kom je aan bij de berg en dan stappen er een paar mensen uit die onderaan de berg verblijven, wij moesten nog naar boven. De bus begon weer te rijden om ons naar boven te brengen over de 21 bochten naar boven, op dat moment werd ik stil en best wel wit om mijn gezicht, wat een berg en de eerste 3 bochten meer dan 10 procent helling !! het eerste wat ik dacht dit gaat hem niet worden en stond op het punt om alles in de ring te gooien, mijn vriendin Mirjam en mijn broer hadden dit in de gaten en vertelde mij “dat kun je Dirk denk aan je vader en je zus”. Eenmaal boven gingen we naar onze appartement en die zag er super uit met een super mooi uitzicht.

 

Na een nacht te hebben geslapen wordt je wakker in een hele andere wereld, bergen met sneeuw niets is meer vlak en alle straatjes gaat omhoog of omlaag. Via een soort grot lift konden wij een heel stuk omhoog komen in het dorpje Alpe d’HuZes om zo naar het sport centrum te komen waar alles gebeurt van het KWF, in het sportcentrum kon je alle laatste nieuws krijgen, er was een winkeltje waar je extra kleding of accessoires kon kopen, tevens was daar de grote hal waar je de kaarsjes kon kopen voor in een bocht te laten plaatsen of de grote wand waar meer dan duizenden verhaaltjes in de vorm van een hart kon lezen van mensen die daar iets achter laten.

 

Ik kreeg er weer vertrouwen in en dan al die verhalen en vrienden die je daar maakt deed mij heel erg goed en dacht laat de dag maar komen ik ga er voor ik zag mijn doel weer duidelijk in beeld, 2 juni gaat het gebeuren ik ga die berg bedwingen samen met all die anderen. De dagen in boven op de berg zijn niet met een pen te beschrijven, veel verdriet en geluk bij elkaar en dan al die vrijwilligers die hier zijn gekomen om te helpen.
De dagen voor de grote dag is er elke dag wel wat te doen het is er gewoon super gezellig, ik liep rond en zag ineens een hele grote groep mensen op de berg staan en er werd een tussenstand bekend gemaakt al meer dan 9 miljoen was er op gehaald super en nog twee dagen dan moest het gebeuren, de dag voor het de loop is er nog een andere loop en natuurlijk sta je dan langs de kant om die mensen ook te steunen en hun de laatste meters over de finish te schreeuwen, en dacht morgen staan zij er ook voor mij. De avond voor de loop is er altijd nog even een saamhorigheid in de grote zaal, zelf ben ik daar niet bij geweest ik had het daar niet droog kunnen houden, lekker vroeg op bed want morgen ga ik wandelen voor mijn vader en mijn zus.

 

De dag was er 2 juni 2016 en de tijd 0.100 in de nacht de wekker ging af, je kleding aantrekken met je eigen naam en startnummer nog even vlug wat extra koolhydraten naar binnen werken je tasje met power repen controleren en je water niet vergeten natuurlijk. Tegen 2 uur liepen we in het donker naar de bus die ons naar beneden zou brengen, rond 02.55 waren we beneden en liepen naar het dorpje waar we zouden starten rond 04.30, je mag ook later starten maar ik dacht ik ben wel een uurtje of 6 a 7 onderweg dus ga maar als eerste. Dan hoor je het start signaal en rond 04.30 in het donker begin ik met de klim van de Alpe d’HuZes gesteund door de honderden mensen aan de kant die zingen “we zijn er bijna “ kon wel om lachen op dat moment.

 

Na een uur onderweg had de eerste bochten achter mij, ik keek niet ver naar voren maar had de pas er lekker in en langzaam kwam de zon weer op en konden we iets meer zien van de omgeving niet al te veel want de wolken hingen erg laag tussen de bergen, in elke bocht zie je kaarsjes branden en teksten op de weg en aan de wanden staan, sommige mensen zie je op hun knieën zitten en met tranen op hun gezicht zelf dacht ik aan mijn vader en mijn zus die ik onder mijn sportkleding bij mij had, zij lopen met mij mee de berg omhoog. Dan weer een bocht met leuke muziek en mensen die je naam roepen dat je kanjer bent, zit onder de kippenvel en ga lekker door af en toe neem ik een reep en wat water en loop stug door. Na een tijd kijk ik omhoog en zie dat ik al bij bocht 10 ben en dacht ben al over de helft en heb ik iets gemist kwam er in mij op, het gaat goed en wandel rustig door. Onderweg had ik vaak een gevecht met mij zelf om de tranen binnen te houden, ik moet volhouden en probeerde iets van de omgeving op te pikken, ja het ging weer en de pas zat er weer in. Onderweg keek ik vaak even hoe mijn hartslag was en die zat rond de 150 en bleef redelijk stabiel en ineens zag ik het kerkje staan dat was bocht 7 “YES” dacht ik daar was her er druk en honderden kaarsjes stonden daar echt even een moment om stil te staan, en weer door en onderweg krijg je ook vaak even een stukje banaan, stroopwafel of een zoute bouillon aangeboden dat deed mij best wel goed.

 

Na een tijdje het gevecht weer met mij zelf zag ik dat ik in bocht 4 was aangekomen en dacht op dat moment ik moet even gaan zitten en mijn vriendin op de hoogte stellen waar ik was zodat zij met mijn broer bij de finish kon staan, ik pakte mijn telefoon en zag de tijd staan, klopt dat wel nogmaals kijken ja het klopt wel iets naar zeven wauw waar heb ik die kracht vandaag gehad ik zou het echt niet weten, vlug wat drinken en een berichtje gestuurd en weer op de benen op naar boven.

 

Bij bocht twee nog even weer een berichtje gestuurd en toe het laatste stukje naar boven gewandeld. Het laatste stuk was zwaar maar ik ging door ik zou het reden dat was mijn doel en dacht “opgeven is geen optie” dan kom je in Alpe d’HuZes aan en dan is er echt een gevecht met je zelf, zoals mijn zwager eens zei “je huilt achter je ogen” maar ik moest door de laatste kilometers moesten er nog uit en kreeg weer kracht om door te gaan, weet wel niet waar het weg kwam maar ik kon weer door. Ik haalde het mapje met daarin de foto van mijn vader en mijn zus onder mijn sportkleding vandaan zodat zij erbij als ik over de finish zou lopen, mensen juichen je naam en roepen allemaal “Dirk je bent een kanjer” ik ken ze niet maar ze dragen mij richting de finishlijn wat een gevoel geeft dit. En daar in de verte is de finishlijn de harde muziek hoor je al van een afstand, ik zet er nog even extra pas bij in en loop naar de lijn, vijftig meter voor de finish zie ik mijn vriendin, broer en de vriend staan, ik breek compleet en vlieg mijn vriendin om de hals en krijg van iedereen een schouderklopje wat een gevoel ik heb het gedaan en loop de laatste meter over de finish, alles valt van mijn schouders, dit had ik nooit en dan ook nooit willen missen want kan een mens van ver komen en wat een kracht kan je hebben als je ergens voor inzet niet normaal. Mijn tijd 3 uur en 48 min en mijn tijd op mijn GPS sporthorloge was 3 uur en 2 min omdat hij de pauze niet meetelt.

 

Na de finish snel naar ons huisje waar ik een lekkere kop thee kreeg onder de douche dook, ik was leeg echt leeg wist niet dat je zo leeg kon voelen had geen kracht meer kreeg het koud en ik ben gelijk onder twee dekens gekropen en was gelijk weg, na een uurtje of twee was ik er weer ik voelde mij weer goed en zij we in de middag weer de naar de finishlijn gegaan om andere mensen aan te moedigen. Er zijn zelf mensen die het drie keer wandelen of 6 keer op de fiets respect voor deze mensen.
Alles met alles ben ik zeer blij dat mijn broer mij toen belde om dit te doen om iets af te sluiten, een doel hebben in je leven houd je op je been, kijk vooruit en geniet van de tijd zou ik zeggen.
Na de loop van donderdag hadden wij nog twee dagen om weer bij te komen en dan zie je langzaam iedereen weer inpakken de boel weer afbreken en krijgt Alpe d’HuZes zijn rust weer terug.
Ik zou graag iedereen willen bedanken die dit heeft mogelijk gemaakt en vooral het team Alpe Du Best mijn dank.

 

Waarom dit verhaal, ben je klein of groot, ben je dun of iets gezet het maakt niet uit zet je zelf een doel en het maakt niet uit wat voor een doel maar deel het met mensen of je vrienden en je zult zien dat je er veel voor terug krijgt het leven is maar kort en probeer er iets van te maken zou ik nogmaals zeggen, en ga je net als ik naar de berg Alpe d’HuZes dan zul je iets meemaken wat ik niet op papier kan zetten, ik heb het geprobeerd in deze brief maar er zijn is zo bijzonder dat moet je een keer hebben mee gemaakt. De vrienden die je er bij krijgt de warmte van iedereen gewoon alles is goed daar boven op die berg.

En niet vergeten de actie loopt nog steeds en de tussen stand is nu bijna 11 miljoen en doneren kan nog steeds.(eindstand oktober 2016 meer dan 11 miljoen)

 

Voor meer foto's en video’s van mijn trip kijk op mijn speciale Facebook pagina.

https://www.facebook.com/alpededirk/

 

Nogmaals iedereen bedankt voor deze hele bijzondere trip, zal het nooit vergeten.
Dirk Kamminga